Henryk Alber, znany również jako Serafinowicz, to postać wyjątkowa w polskim świecie muzyki. Urodził się 3 czerwca 1948 roku w Otwocku, a zmarł 11 stycznia 2008 roku w Warszawie. Był nie tylko utalentowanym gitarzystą, ale także kompozytorem, aranżerem oraz pedagogiem, którego dorobek muzyczny zasługuje na szczególne uznanie.
Alber uczęszczał do Średniej Szkoły Muzycznej w Warszawie, gdzie rozwijał swoje umiejętności w grze na puzonie i gitarze. W 1969 roku zadebiutował na scenie muzycznej, zdobywając I nagrodę w Konkursie Gry na Gitarze Klasycznej w Łodzi. Jego kariera w latach 70. przyniosła owocną współpracę z Januszem Stroblem, co zaowocowało powstaniem Duetu Gitar Klasycznych Alber-Strobel od 1971 roku.
W tym okresie Alber nie tylko grał, ale również komponował. W jego repertuarze znalazły się piosenki, takie jak „Zaproście mnie do stołu”, a także wiele utworów instrumentalnych. W 1970 roku stał się członkiem Stowarzyszenia Światowej Młodzieży Muzycznej, co jeszcze bardziej podkreślało jego zaangażowanie w rozwój muzyki.
W 1983 Alber utworzył nowy duet gitarowy, tym razem z Andrzejem Wyrzykowskim, kontynuując swoją pasję oraz twórczość jako kompozytor i aranżer. Pracował z wieloma znakomitymi polskimi artystami, w tym z Elżbietą Wojnowską i Grażyną Orszt, która została nie tylko jego żoną, ale także muzą. Mają syna, Bartka Albera.
Warto zwrócić uwagę na jego najdłuższą i najbardziej owocną współpracę z Edytą Geppert, podczas której był nie tylko współpracownikiem, ale także akompaniatorem. Alber napisał muzykę do wielu piosenek Agnieszki Osieckiej, w tym „Chinka i książę”, „Dobre stare buty” oraz „Nad Warszawą”.
Jego twórczość obejmowała także muzykę teatralną, która została zaprezentowana w kabarecie i teatrze studenckim Stodoła w Warszawie oraz w warszawskim Teatrze Stara Prochownia. Henryk Alber koncertował w wielu krajach Europy oraz w ośrodkach polonijnych, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Tajlandii. Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej muzyce.
Dyskografia
Henryk Alber jest znanym artystą, którego twórczość zawiera kilka interesujących albumów. W jego dyskografii można znaleźć:
- Edyta Geppert, Historie prawdziwe, LP, ZPR (reedycja CD ZPR Rec.),
- 1988 Alber, LP, Muza.
Nagrody
Henryk Alber, uznawany za utalentowanego kompozytora i gitarzystę, zdobył liczne nagrody w ciągu swojej kariery. Oto niektóre z najważniejszych wyróżnień:
- 1969 – I Nagroda na Konkursie Gry na Gitarze Klasycznej w Łodzi,
- 1974 – Nagroda Główna na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie za kompozycję do utworu Zaproście mnie do stołu,
- 1974 – Nagroda Główna na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za tę samą kompozycję,
- 1974 – I Nagroda na Festiwalu Teatrów Akademickich za muzykę do Kwiatów polskich,
- 1975 – I Nagroda na Olsztyńskich Spotkaniach Zamkowych za muzykę do tekstu Rzuciłabym to wszystko (wiersz Juliana Tuwima).
Wybrane kompozycje
Piosenki
Oto niektóre z wybitnych utworów wybranych spośród twórczości Henryka Albera:
- Gdy uznamy, że to już (tekst: Jan Wołek),
- Rzuciłabym to wszystko (tekst: Julian Tuwim),
- Słynne gładkie „ł” (tekst: J. Wołek),
- Stare łzy (tekst: Agnieszka Osiecka),
- Wycieczki w głąb własnego snu (tekst: Marcin Wolski),
- Zaproście mnie do stołu (tekst: Włodzimierz Szymanowicz),
- Życie moje (tekst: Andrzej Bursa),
- A u nas bez zmian (tekst: Grażyna Orlińska).
Muzyka teatralna
Henryk Alber ma również w swoim dorobku wybitne dzieła muzyki teatralnej, w tym:
- Niebieska komedia,
- Kwiaty polskie.
Przypisy
- Polska Fundacja Muzyczna: Kalendarium – Czerwiec. pfm.pl. [dostęp 04.10.2010 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Michał Grott | Mateusz Franczak | Maciej Gołębiowski | Zofia Szymanowska-Lenartowicz | Anna Ostapińska | Arkadiusz Wiśniewski (muzyk) | Kamil Sipowicz | Magdalena Kordel | Tomasz Grochoczyński | Marek Bogucki | Leon Szatzsznajder | Małgorzata Bogdańska | Joanna Kasperska | Krzysztof Rogulski | Krzysztof Janczak (aktor) | Symcha Symchowicz | Bogdan StodulnyOceń: Henryk Alber