Leon Szatzsznajder

Leon zdobywał wykształcenie w Warszawskiej Szkole Rysunkowej pod okiem Wojciecha Gersona, ucząc się tam aż do roku 1903. Następnie, od 1909 do 1912, kontynuował studia w Szkole Przemysłu Artystycznego (Kunstgewerbeschule) w Wiedniu. Po wybuchu I wojny światowej, w 1915 roku, został ewakuowany do Rosji, a w 1918 roku osiedlił się na stałe w Warszawie.

Przed II wojną światową, Szatzsznajder zajmował się projektowaniem oraz tworzeniem zdobionych przedmiotów użytkowych w stylu art déco, takich jak naczynia czy patery, wykonując je z metalu połączonego ze szkłem. Tworzył także medale i niewielkie rzeźby. Jego prace obejmują medalion portretowy W. Reymonta wykonany na Powązkach, która pozostaje jednym z jego najbardziej znanych dzieł.

W czasie drugiej wojny światowej, od 1939 do 1945 roku, artysta nadal mieszkał w Warszawie, dzieląc tę przestrzeń z siostrą Aurelią. Po zakończeniu działań wojennych Leon kontynuował swoją pracę w medalierstwie oraz rzeźbiarstwie, a jego tematyka twórcza obejmowała między innymi sport oraz socrealizm w latach pięćdziesiątych. Szatzsznajder malował również akwarele, tworząc zarówno symboliczne kompozycje kubizujące, jak i realistyczne pejzaże.

Obecnie, jego prace znajdują się w Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, gdzie mogą być podziwiane przez miłośników sztuki i kultury.